Uznanie długu – bądź ostrożny

Uznanie długu (roszczenia) to jeden ze sposobów na przerwanie biegu przedawnienia zadłużenia. Przy czym w odróżnieniu od innych przewidzianych ustawą sposobów, jest to czynności dokonywana przez samego dłużnika, a nie wierzyciela i to bez angażowania sądu. Co istotne dłużnik może dokonać uznania roszczeń już przez samo podjęcie określonej aktywności i to bez wyraźnego zakomunikowania takiego zamiaru. Możliwość tę niestety skrzętnie wykorzystują wierzyciele, których roszczenie uległo przedawnieniu. Często próbują oni nakłonić nieświadomych dłużników do podjęcia określonych działań odczytywanych w doktrynie i orzecznictwie za uznanie roszczenia.

Sposoby uznania długu

Uznanie długu stanowi nic innego jak potwierdzenie przez dłużnika, że dany dług istnieje. Tym samym dłużnik stwarza on po stronie wierzyciela przekonanie, iż może on nadal skutecznie dochodzić swojego przedawnionego już roszczenia.

Przepisy ustawy nie zastrzegają dla uznania roszczenia żadnej szczególnej formy. W związku z powyższym uznanie może nastąpić w sposób wyraźny (np. poprzez zawarcie umowy) lub w sposób dorozumiany (np. przez spłatę części zadłużenia).

Powyższy podział sposobów uznania długu nie znajduje podstawy w przepisach Kodeksu cywilnego. Jest on powszechnie aprobowanym wytworem doktryny i orzecznictwa.

Uznanie długu w sposób wyraźny (tzw. uznanie właściwe)

Uznanie właściwe stanowi czynność prawną, tj. umowę której stronami są dłużnik i wierzyciel.

Umowa taka powinna wyrażać oświadczenie dłużnika, w którym potwierdza on istnienie danego zadłużenia. Przy czym nie jest konieczne wskazanie wysokości zadłużenia. Uznanie właściwe nie wymaga też szczególnej formy.

Uznanie długu w sposób dorozumiany (tzw. uznanie niewłaściwe)

Uznanie niewłaściwe jest oświadczeniem wiedzy dłużnika, w którym wyraża on świadomość co do istnienia zadłużenia. Świadomość ta nie musi być wyrażona wprost, może ona wynikać w sposób pośredni. Co istotne uznanie niewłaściwe jako oświadczenie wiedzy nie może być cofnięte ani odwołane.

Uznanie niewłaściwe obejmuję wszelkie działania, które wskazuję, że dłużnik przyznaje, iż dany dług istnieje. Przykładami działań dłużnika kwalifikowanymi jako uznanie niewłaściwe są m.in.

• prośba o rozłożenie zadłużenia na raty;
• prośba o odroczenie terminu zapłaty;
• prośba o umorzeniem odsetek;
• spłata części zadłużenia (choćby symboliczna);
• ustanowienie zabezpieczenia (w tym przez osobę trzecią);
• dokonanie potrącenia.

Dla swej skuteczności dane działanie dłużnika musi być podjęte dobrowolnie i z dostatecznym rozeznaniem. Przy czym dłużnik nie musi byś świadomy co do skutków prawnych, tj. nie musi wiedzieć, że w ten sposób przerywa bieg przedawnienia.

Więcej na temat czynności przerywających bieg przedawnienia TUTAJ.

Jeśli chcesz poznać terminy przedawnienia długi zajrzyj TUTAJ.